Finansal Çözümler ve Paylaşım Ekonomisi
Paylaşım ekonomisi, merkezi olmayan varlık sahipliğine ve otomatik olarak bir aracı olarak bir bankaya başvurmak yerine, sağlayıcılar ve sermaye kullanıcıları arasında etkili eşleşmeler bulmak için bilgi teknolojisini kullanacağı anlamına gelir.
Tüketicilerin bankacılık hizmetlerine ihtiyacı olduğu halde, ihtiyaçlara ulaşmak adına bir bankaya yönelmeyebilirler. Ya da en azından bugün banka olarak düşündüğümüz şey olmayabilir.
Sözde paylaşım ekonomisi otomobiller, taksiler ve otel odaları ile başlamış olabilir, ancak yakında finansal hizmetler yeterli olacaktır. Bu durumda, paylaşım ekonomisi, merkezi olmayan varlık sahipliğine ve otomatik olarak bir aracı olarak bir bankaya başvurmak yerine, sağlayıcılar ve sermaye kullanıcıları arasında etkili eşleşmeler bulmak için bilgi teknolojisini kullanacağı anlamına gelir.
Finans ve E- Ticaret Piyasa Ekonomisi
Günümüzde birçok büyük finans kurumu bir e-ticaret ilgisi yaratmak için “e-ticaret” birimlerini kurdu. Sonunda, ilk “e” gitti ve internet geliştirme ve büyük teknoloji yatırımları, verimlilikte benzeri görülmemiş ilerlemeler sağladı. Günümüzün “dijital” dalgası aynı belirteçlere sahiptir: dijital bir gündemi ilerletmek için ayrı ekipler, bütçeler ve kaynaklara ihtiyaç vardır. Bu gündem müşteri deneyiminden operasyonel verimlilikten büyük veri ve analitiklere kadar uzanmaktadır.
Finansal hizmetlerde bu yaklaşımın ödemelere, bireysel bankacılık, sigorta ve varlık yönetimine uygulandığını ve sermaye piyasaları ve ticari bankacılık gibi kurumsal alanlara göç ettiğini gördük.
Teknoloji Kullanımı ve Finansal Sonuçlar
Teknoloji kullanımı ve sonuçları sadece finansal kurumlarla sınırlı değildir. Düzenleyiciler, çok çeşitli veri toplama ve analitik araçları da hızla benimsemektedir. Bireysel kurumların faaliyetleri ve genel sistemik faaliyetler hakkında daha fazla bilgi edinmeye çalışmaktadırlar. Ayrıca endüstriyi daha etkin bir şekilde izlemeyi ve olaydan sonra düzenleme yapmak yerine potansiyel sorunları tahmin etmeyi sağlmaktadırlar. Buna örnek olarak 'stres testleri' ile bağlantılı denetim prosedürleri ve veri talepleri, varlık kalitesi incelemeleri ve Washington, Londra ve Basel'den gelen gelişmiş raporlama gereksinimleri verilebilir.
Büyük hacimlerde veri üzerinde gelişmiş analitik araçlar kullanan düzenleyiciler, senaryoları karşılaştırabilir ve potansiyel sorunları tam ölçekli piyasa sorunları haline gelmeden çözebilir.
Paylaşım ekonomisi, merkezi olmayan varlık sahipliğine ve otomatik olarak bir aracı olarak bir bankaya başvurmak yerine, sağlayıcılar ve sermaye kullanıcıları arasında etkili eşleşmeler bulmak için bilgi teknolojisini kullanacağı anlamına gelir.
Tüketicilerin bankacılık hizmetlerine ihtiyacı olduğu halde, ihtiyaçlara ulaşmak adına bir bankaya yönelmeyebilirler. Ya da en azından bugün banka olarak düşündüğümüz şey olmayabilir.
Sözde paylaşım ekonomisi otomobiller, taksiler ve otel odaları ile başlamış olabilir, ancak yakında finansal hizmetler yeterli olacaktır. Bu durumda, paylaşım ekonomisi, merkezi olmayan varlık sahipliğine ve otomatik olarak bir aracı olarak bir bankaya başvurmak yerine, sağlayıcılar ve sermaye kullanıcıları arasında etkili eşleşmeler bulmak için bilgi teknolojisini kullanacağı anlamına gelir.
Finans ve E- Ticaret Piyasa Ekonomisi
Günümüzde birçok büyük finans kurumu bir e-ticaret ilgisi yaratmak için “e-ticaret” birimlerini kurdu. Sonunda, ilk “e” gitti ve internet geliştirme ve büyük teknoloji yatırımları, verimlilikte benzeri görülmemiş ilerlemeler sağladı. Günümüzün “dijital” dalgası aynı belirteçlere sahiptir: dijital bir gündemi ilerletmek için ayrı ekipler, bütçeler ve kaynaklara ihtiyaç vardır. Bu gündem müşteri deneyiminden operasyonel verimlilikten büyük veri ve analitiklere kadar uzanmaktadır.
Finansal hizmetlerde bu yaklaşımın ödemelere, bireysel bankacılık, sigorta ve varlık yönetimine uygulandığını ve sermaye piyasaları ve ticari bankacılık gibi kurumsal alanlara göç ettiğini gördük.
Teknoloji Kullanımı ve Finansal Sonuçlar
Teknoloji kullanımı ve sonuçları sadece finansal kurumlarla sınırlı değildir. Düzenleyiciler, çok çeşitli veri toplama ve analitik araçları da hızla benimsemektedir. Bireysel kurumların faaliyetleri ve genel sistemik faaliyetler hakkında daha fazla bilgi edinmeye çalışmaktadırlar. Ayrıca endüstriyi daha etkin bir şekilde izlemeyi ve olaydan sonra düzenleme yapmak yerine potansiyel sorunları tahmin etmeyi sağlmaktadırlar. Buna örnek olarak ‘stres testleri’ ile bağlantılı denetim prosedürleri ve veri talepleri, varlık kalitesi incelemeleri ve Washington, Londra ve Basel’den gelen gelişmiş raporlama gereksinimleri verilebilir.
Büyük hacimlerde veri üzerinde gelişmiş analitik araçlar kullanan düzenleyiciler, senaryoları karşılaştırabilir ve potansiyel sorunları tam ölçekli piyasa sorunları haline gelmeden çözebilir.
